Lieve Femke,
Zondag 13 juni j.l. heb ik jou voor het eerst ontmoet op een Twitter BBQ in Eindhoven bij Café Berlage. Ik werd aan jou voorgesteld door je vriendin Sanne Beckman. Sanne vertelde mij alles over je ziekte (CF), hoe zwaar daardoor het leven voor jou was en wat voor vechter je was. Je vechtlust dwong meteen respect bij me af. 35 jaar oud, wetende dat je aan een slopende ziekte lijdt en toch nog volop positief in het leven staan. Respect!
Mensen zoals jij zijn een voorbeeld voor anderen. Anderen die mopperen omdat sommige dingen in het leven tegen zitten. Omdat de wasmachine stuk is, omdat ze geen werk hebben, etc… Als je het goed beschouwt allemaal onbelangrijke zaken. Jij bleef hoop houden. Hoop op datgene dat jouw verder zou brengen in het leven en dat jouw leven zou verlengen: nieuwe longen.
Na die eerste ontmoeting kwamen we elkaar vaker tegen in Eindhoven. In de kroeg, in het restaurant bij de Effenaar en op de verjaardag van Sanne. Het was leuk en gezellig. Je straalde en dat straalde ook uit op Mariëlle en mij. Ook op Facebook en Twitter vonden we elkaar en wisselden we regelmatig berichtjes uit.
Toen jij zo’n vier weken geleden naar het ziekenhuis in Den Haag moest werd de communicatie nog intenser. Bijna dagelijks gingen er berichtjes heen en weer tussen jou en mij en jou en Mariëlle. We volgden jouw belevenissen in het ziekenhuis en je verhalen over de saté en andere zaken.
Je wilde zo graag bij ons feest zijn van afgelopen zaterdag (wtf040) maar afgelopen week stuurde je mij een berichtje dat je nog niet fit genoeg zou zijn en dat je de volgende editie wel zou komen. Natuurlijk vonden we dat jammer, maar we zouden dat de volgende editie wel inhalen. We keken elke dag uit naar het moment dat je op Twitter vertelde dat je weer naar huis mocht.
Je laatste woorden op Facebook zijn een wrange herinnering: “Ga er van uit dat ik dinsdag toch ècht weer terug mag naar 040!!”
En afgelopen vrijdag kwam jouw droom in vervulling. Er waren donor-longen beschikbaar gekomen. Je zat zelf nog voice-of-holland te kijken en had commentaar op de tanden van Ben. Wat moet dat voor jou betekent hebben. Dit was het moment waarop jij zo lang gehoopt had, maar waarvan je wist dat de kans zo klein was dat er voor jou passende en geschikte longen kwamen. Je werd ‘s nachts overgebracht naar Utrecht en je familie werd erbij geroepen. De longen waren gecontroleerd en ze zouden passen bij jou. Hoe klein is die kans normaal. Dit was een godsgeschenk. Zowel jij als je familie werden geïnformeerd over het feit dat het risico 50/50 zou zijn dat het allemaal goed zou gaan. Om 4:45 ben je de OK in gebracht en is de uiteindelijk 14 uur durende operatie gestart.
Via Twitter en e-mail werden wij direct en indirect op de hoogte gehouden. Wat kreeg jij veel aandacht meid. Al tijdens de operatie kwamen de eerste complicaties naar voren. Maar wij bleven hopen. Elk moment kijken of er nieuws was, was Femke weer uit de OK, hoe ging het op de IC, wat zeiden de artsen.Wij leefden helemaal mee. Met jou, met Harm en met je familie. Het laatste bericht van gisteren was hoopvol. We gingen met een enigszins gerust hart slapen. Duimend voor jou. Jij moest het nu doen. Nu was het jouw strijd. Jouw strijd om je nieuwe leven te beginnen met je nieuwe longen.
Vanochtend, geen nieuws, goed nieuws. Een zucht van verlichting bij ons. Het leven startte weer voor ons met het begin van de nieuwe week. Ik bracht Mariëlle naar haar werk en ze moet vanavond naar Denemarken. Ik moest haar verzekeren dat ik haar volledig op de hoogte zou houden van hoe het met je ging. Beloofd.
En nu, rond 10:00 bereikte ons het vreselijke nieuws. Je hebt de strijd verloren. Je hebt de gok genomen met een 50/50 kans. Met de echte spirit dat je wilde leven. Helaas was de strijd te zwaar. Het is zo oneerlijk.
We zullen je missen en herinneren zoals je was. Een positivo met een enorme levensdrang. Rust zacht lieve schat.
xxx
Jan Willem en Mariëlle.
We wensen Harm, Femke haar closest friends en familie veel sterkte bij het verwerken van dit enorme verlies. Het is niet eerlijk.
Wat een mooi eerbetoon aan lieve Femke, Jan Willem. Prachtig verwoord en uit het hart gegrepen. En er valt een les te leren uit je stuk ook nog. Laten we dat met zijn allen doen.
Knuf,
Jan
Dit is echt een ontroerend stuk, het had niet beter bewoord kunnen worden.
Ze is een voorbeeld voor ons allen
Wilma en Toon
Ik vind dit echt heel mooi geschreven. Ik kende Femke niet maar ik sta hierbij echt stil. Ik vind het echt erg. Veel sterkte allemaal
Hoe oprechter kan je zijn. Een echte vriend….
x
Maurice
Behalve dat dit een triest verhaal is en ik de kenissen en nabestaanden van Femke sterkte wens, is dit ook een moment om zelf na te denken wat er met je online presence moet gebeuren na overlijden. Profielen/wachtwoorden bij notaris? Wat te doen met profielen van overledenen? Wat zijn de policies van social sites mbt overlijden?
Goed vraagstuk, maar op dit moment interesseert me dat niet zoveel.
Eigenlijk vind ik het alleen maar mooi dat haar laatste woorden zo bewaard blijven.
Een brok in mijn keel!
Al ken ik jullie niet persoonlijk “Wat een bijzondere stuk voor een bijzonder persoon”
Sterkte!
Ik kende Femke niet, sterker nog ik zag haar naam gister pas voorbij komen in mijn TL. Wat mooi geschreven door jan willem en marielle. Ik wens iedereen heel veel sterkte bij dit verlies.
Ik kende Femke niet persoonlijk, maar als ik het verhaal hierboven lees heb ik daarin de kans gemist om een mooi, positief en levenslustig mens te ontmoeten……
Mooi geschreven Jan Willem, veel sterkte met het verlies van zo’n vriendin en natuurlijk ook veel sterkte voor alle familie en andere vrienden.
Jan-Willem; een rilling liep door me heen. Wat een in en in trieste gebeurtenis, wat een mooie woorden op deze plek. Veel stekte voor Femkus familie, vrienden en kennissen.
Jan Willem,
Wat mooi en oprecht onder woorden gebracht, hoe kunnen karakters verder samensmelten ?
JW, ik ken je niet, nooit gezien.. maar mooi gedaan. Dit is wat social media ook te bieden heeft en teweeg kan brengen!
Vanochtend las ik op twitter de update over Femkus, ik zat in shock op me stoel. Hoe oneerlijk is dit! Vijfendertig jaar oud, een strijd geleverd tegen CF en het mocht niet zijn zoals het moest zijn.
Ik ken je niet meid, maar ik weet zeker dat je een strijdlustige griet was. Zit hier met tranen in me ogen dit te schrijven want mijn zoontje Guus kon deze strijd tegen CF ook niet aan.
Kan alleen maar tegen de familie, vrienden en kennissen van Femkus zeggen. Wens jullie heel veel kracht, steun en sterkte toe om dit verlies te verwerken.
Hallo Jan Willem,
Ik heb he bericht met tranen in mijn ogen zitten lezen. Wat heb je het mooi beschreven. Jullie kennismaking, de contacten, de blijdschap dat er longen waren en dan… dan dit vreselijke einde.
Ik wens ook jou heel veel sterkte met dit verlies.
Sommige dingen zijn niet eerlijk. Het was Femke zo gegund om verder te gaan.
wat mooi gezegd, jw!
ook heel veel sterkte voor jou en m…..
Wat een prachtig blog over Femke
Wat vreselijk oneerlijk dat vele mensen haar niet meer kunnen leren kennen.
Heel veel sterkte voor de mensen die haar lief hebben.
Wat mooi gezegd!
Heel veel sterkte voor iedereen die haar moet missen…
Ook ik kende haar niet, ik volgde haar niet eens. Maar werd getroffen door het onrecht dat iemand zo jong dit moet doorstaan en door de vele vele kreten van kracht, liefde en wanhoop. Ik hoop dat die vele steunbetuigingen de mensen om Femke heen zullen steunen en uiteindelijk hun pijn zal verzachten.
Ook al kende ik Femke helemaal niet, ik heb alle updates op de voet gevolgd. Met tranen in mijn ogen lees ik nu je blogbericht, mooi omschreven. Niet alleen heel veel sterkte voor alle nabestaanden van Femkus, maar ook voor jou.
(I can read Dutch, but I apologise for my English response): Jan Willem I read your piece, and I have really been struck three ways by this event – in a more remote sense. Firstly, I saw the Tweets yesterday morning and have reflected quite a bit on the modern notion that a community can be brought together and give each other support via a social media platform. Secondly, I only realise now that Femke had CF – I have friends with an 18 month old son with this condition and I see how his parents confronted with the hard realities that come with it. And thirdly and perhaps most importantly: people like Femke and the son of my friends live lives in a way that touch many people and they manage to leave such a positive influence – what a legacy. I find Femke’s story so sad, but I thank you Jan Willem for paying tribute to this woman whom I never knew … and for reminding us all about what’s really important.
Condolences to the family and to everyone who is suffering the pain of losing Femke.
Ik kende Femke ook niet, maar werd getrokken door de @femkus-tweets. Waarschijnlijk omdat mijn dochter ook Femke heet, maar dat doet hier helemaal niet terzake. Mooi geschreven eerbetoon voor een persoon die ik tot nu niet kende. Het is niet eerlijk dat mensen zo jong moeten sterven. Heel veel sterkte aan iedereen die Femke wel kende.
Mooi blog JW/Marielle,
Ik heb Femke onlangs nog een lift mogen geven van haar huis naar de Vestdijk. Kort stukje maar kwam er snel achter dat ze een erg bijzondere meid was…
Ik ben er stil van…
Tranen in mijn ogen. Laten we allen toch snel donor worden. Zo belangrijk.
Verschrikkelijk!
Naast Harm en de naaste familie van Femke en vrienden wens ik ook jou, Jan Willem en Mariëlle veel sterkte.
Wat één mooi persoonlijk afscheidswoord. sterkte.
Femke, Jan Willem
Ik ken jullie beide niet. Ik zag zaterdag middag Femke’s naam voor het eerst verschijnen op twitter. Sindsdien heb ik voortdurend aan haar gedacht. Al die reacties op twitter die ik zag ontroerde me. Zoveel die aan haar dachten.
Zodra ik zondagochtend wakker was, zocht ik naar een update. Wat een opluchting was het toen. Het ging “goed”. Ik hoopte vandaag ook zulk nieuws te kunnen lezen.. Ik werd er stil van, ben er stil van.
Veel sterke komende tijd. En daarna.
Wat een ontzettend sterke vrouw moet Femke geweest zijn.
Femke, rust zacht.
Sofie
Hee JW,
Wat een lief en persoonlijk stuk. Ik vind het zo onwerkelijk en verdrietig.
Lieve, dappere strijder. Gegokt en verloren. En wat hebben we allemaal gehoopt. Ondanks dat we allemaal ergens diep achter in onze gedachten deze vrees hadden komt het als een mokerslag aan als zo’n jonge meid niet verder kan leven.
Door zo’n k*tziekte.
Ik hoop dat ze op een intens gelukkige plek terecht komt, verlost van de beperkingen die haar leven vaak zo moeilijk maakten.
En ooit, ooit zullen we haar wederzien. Staat ze vast met haar bakkie Nespresso en een mooi nagellakje op te wachten.
X
Jw wat mooi en wat een eer en waarheid!!
enige wat k nu denk had da stelletje longen een jaar of 20 er maar gewezen!! een gok??? grove gok moe van het vechten?? op mijn manier ben ik trots haar gekend te hebben!! ze mogen alles van mij hebben als ik ga hemelen!! Nu gaat mijn respect en stilte uit!! naar haar ouders zus en geliefde!!
Dit had niet gemogen!!
Stilte
x
Ik ben nu even heel erg stil
en weet niet wat te zeggen
wat is dit toch, is dit Gods wil
het is niet uit te leggen
we denken aan de jonge vrouw
die vocht voor een nieuw leven
nu is een ieder diep in rouw
het werd haar niet gegeven
zo jong, zo mooi en zo een vechter
toch mocht het niet meer baten
het werdt alleen maar steeds weer slechter
en nu moest ze jullie verlaten
ik wens jullie allen heel veel kracht
om dit te gaan verwerken
‘t heeft iedereen uit het lood gebracht
zelfs via de netwerken
och Heer wilt U de tranen zien
en ieder van ons helpen
naar al haar naasten nog omzien
als verdriet doet overstelpen
Ik volg jou al maanden op twitter.
Iedere keer als ik je berichtjes over Femke las, werd ik een paar minuten stil. Wat een prachtige dame, jammer dat ik pas sinds zaterdag van haar bestaan af wist.
En een prachtig eerbetoon. Iedereen heel veel sterkte. En wat een prachtige woorden, echt een oprecht en prachtige afscheidsbrief.
Ik ken jullie allen niet maar wat heftig en wat mooi dat je dit hebt geschreven.
Dag JW,
Ook ik kende Femke niet, maar door dit stuk ineens wel.
Het leven is niet eerlijk, helaas.
Tranen in mijn ogen.
Laten we allen toch snel donor worden. Zo belangrijk.
En laten we ook eens wat geven aan De Nederlandse Cystic Fibrosis Stichting (NCFS).
Kaarsje aan en ik ben stil verder.
Rust zacht
Beste JW,
Wat een mooi geschreven stuk over Femke! Ik volg de verhalen over haar pas sinds zondag en het heeft me diep geraakt hoe oneerlijk het leven soms kan zijn.
Ze heeft keihard gevochten en de strijd helaas verloren. Bah!!
Heel veel kracht en sterkte voor haar familie en vrienden!
Knuffel, Ingrid.
ik had het bijzondere geluk dat ik deze lieve meid wel zijdelings mocht kennen.de buuf van mijn zoon.altijd vol goede moed.nooit klagend uitkijkend naar de mooie dingen van het leven.harry haar hondje, haar balkonnetje, vol bloemen en vrolijkheid.gezellig een van haar sleutelwoorden.familie en vrienden zo belangrijk voor haar.laat een ieder weten en zien hoe belangrijk gezondheid is.lieve familie en vrienden heel veel sterkte Tineke
Heel veel sterkte voor jullie allen Kende haar niet maar Femke is een lichtend voorbeeld voor iedereen
Ook ik kende haar niet, via via over haar gevecht gehoord, vreselijk…wens iedereen die haar kende heel veel sterkte…en het lijkt me duidelijk..wordt donor !!!!!
Ik lees het waarschijnlijk nu voor de 10e keer, en wil je persoonlijk ook even bedanken JW, ik weet nog goed dat ik je maandag een tweet stuurde met daarin; Als Fem er straks weer is, zou ik het gaaf vinden als je een social media stuk over haar schrijft…Je antwoordde met ik schrijf alles wat je wilt Harm…
Helaas heeft je bericht een andere toon gekregen dan we zouden willen, ik vind het zo ontzettend fijn dat jij en Marielle zo begaan waren met Fem, en jullie hebben mij ook enorm gesteund!
Dank je wel ontzettend fijne mensen,
liefs
Harm
Vandaag alweer een jaar later… Geen sneeuw, geen commentaar op Ben en geen rare nacht met de ochtend waarin we hoorden dat ze de kans nam. Met regelmaat denk ik aan Femke en aan wat wel is. Een bijzondere vrouw die er in gedachten nog zeker is! Dank voor de mooie blog JW!
Ik kom hier via Memolane toevallig terecht en moet weer huilen 🙁