Goed nieuws.
Woordvoerderschap kan een heel mooi vak zijn. Je vertegenwoordigt een organisatie en je bent het gezicht naar buiten.
Jij bent de persoon die als eerste het goede nieuws mag brengen en dit vertel je ook met alle plezier. Dat geeft voldoening en een kick. De mensen zullen je er voor roemen.
Slecht nieuws.
Maar hoe zit dat als je alleen maar slecht nieuws kunt brengen? Wat nu als je het niet mooier kunt maken dan het is? Wat nu als iedereen maar klaagt over jouw boodschap? Dat moet toch frustrerend zijn? Daar wordt je toch diep ongelukkig van? Dat moet je toch tot wanhoop en slapeloze nachten drijven? Als je een erg negatieve boodschap niet een positieve wending kunt geven, wat moet je dan doen?
Relativeren.
Dan moet je relativeren. Dan moet je veel uitleg geven over het hoe en waarom. Dan buit je elk stukje positief nieuws optimaal uit. Dan vertel je dat het vroeger erger was. Dan vertel je dat je denkt dat het wel beter gaat worden. Dan vertel je dat het op andere plekken veel erger is. Dan vertel je dat je vermoedt dat het over een paar dagen veel beter is en dat dan we alle narigheid vergeten zullen zijn.
Werkt dat zo?
Dat werkt toch niet. Zo kun je toch geen serieuze woordvoerder zijn? Dan neem je het publiek toch niet serieus?
Jawel hoor, er is een groep woordvoerders die het precies zo doet. En ze worden nog geroemd ook. Ze vertellen alleen maar slechte berichten en nog hebben we ze niet verstoten. Ik denk dat het tijd wordt om deze heren ter verantwoording te roepen.
Dus bij deze:
He Piet Paulusma en Erwin Krol. Jullie boodschap zuigt. We willen dat jullie met goed nieuws komen dat ook klopt. We eisen van jullie een mooie zomer!
Deze post heb ik geschreven op PowerPR.nl.
Lees hier het hele bericht