Op 1 september ontving ik het volgende mailtje in mijn inbox van Wim Spijkers.:
Hoi Janwillem,
Ik ben bezig om voor Sanoma Uitgevers een – jawel! – papieren twittermagazine te realiseren.
Het wordt een soort ‘who is who’, met onder meer veel mooie portretten van de invloedrijkste tweeps in Nederland.
En daar ben jij er één van, uiteraard.
Deze eenmalige glossy moet echter al half november in de winkel liggen, dus moet er flink aan getrokken worden.
Ik ben van plan me binnenkort bij je te melden met enkele concrete vragen, maar allereerst wil ik natuurlijk weten of je zin hebt om mee te doen.
En wat in dit stadium nog belangrijker is: ben je bereid om thuis gefotografeerd te worden, bij voorkeur op of in de buurt van je favoriete/vaste werk- annex twitterplek?
Media-geil
Als media-geile ex pr-man heb ik natuurlijk meteen ja gezegd. Publiciteit is publiciteit en als spreker kun je daar nooit genoeg van krijgen.
Leuk gesprek gehad en leuke foto sessie. Ik ben heel benieuwd naar het resultaat. En vanavond is het zover, in Amsterdam wordt de Twitter Glossy genaamd Twietmagazine gelanceerd. Dat zal een leuke avond worden met veel bekenden en nog onbekenden. Daar heb ik zin in.
Het nut van een Glossy
Waarom zou er een Glossy over Twitter moeten komen zult u denken. Het uitgangspunt van Sanoma is dat iedereen elke doodgegooid wordt met Twitter maar dat een het grootste deel van de Nederlandse bevolking er niets mee doet. Dat hoeft natuurlijk ook niet, maar die mensen hebben ook een bepaald beeld gevormd over Twitter. Door dit magazine gaan we wat meer zien over personen die zo actief zijn met dit medium. De Twitteraars krijgen ook voor niet-gebruikers een gezicht. Met foto en verhaal. Daar moeten wij als heavy-users blij mee zijn, want zo worden wij beter begrepen door de maatschappij.
Alles moet kapot!
Maar dan gebeurt er iets dat eigenlijk te voorspellen was. Op Twitter wordt er vandaag al druk over getwitterd. In het begin vooral door mensen die een uitnodiging hebben gehad voor de feestelijke lancering . Maar op een gegeven moment komt daar weer de alom bekende omslag. De twiteraars die niet uitgenodigd zijn of niet opgenomen in het blad beginnen met zeiken. Zeiken op Twitter en zeiken op bijvoorbeeld een artikel van Adformatie.
Het blad is nutteloos, zinloos, kansloos en papier is niet meer van deze tijd. Dit zijn ook veel twitteraars die ik heel hoog heb staan, maar die er blijkbaar geen reet van snappen. Zonder het blad te hebben gezien moet het alweer kapot gemaakt worden. En waarom? Omdat ze er niet in staan? Zijn de ego’s gekrenkt? Mijn ego is lekker opgepoetst doordat ik er in sta. Daarom zal ik het niet afkraken. Helaas voor de enthousiaste beroepsazijnpissers zijn jullie niet de directe doelgroep voor het blad. En ik weet hoe hard jullie je best doen om dit initiatief af te kraken, maar ik ga toch gezellig naar het feestje vanavond!
Negatieve publiciteit is ook publiciteit
Of Sanoma en dan met name de hoofdredactrice Hilmar Mulder hier nu wakker van ligt lijkt me niet. Dankzij de soms leuke negatieve reacties wordt er in ieder geval over het blad gesproken. Ik denk dat de oplage van 170.000 stuks snel verkocht zal zijn.
Kom maar op!
Ik vermoed dat ik door dit stuk heel veel azijn over me heen krijg. Heerlijk!
Deze post heb ik geschreven op PowerPR.nl.
Lees hier het hele bericht