Gisteravond deed ik een avondje horeca in Corralejo op Fuerte Ventura. Ik bezocht wat bevriende kroegeigenaren en de conclusie is simpel. Het gaat slecht met de horeca. De kroegen, clubs en discotheken zijn leeg. Nog net niet uitgestorven.
Spiraalwerking
En dat heeft zijn effect, want het is dan ook niet gezellig om heen te gaan, dus die paar mensen die er nog gingen gaan ook wegblijven. Binnen een jaar zal de helft van deze horeca-zaken de deuren moeten sluiten. Gedwongen of vrijwillig. En dat is jammer. Het zijn hardwerkende ondernemers die met een ideaal gestart zijn. Ondernemers die zich uit de naad werken en dan nog niet rond kunnen komen. Simpelweg omdat er geen markt is.
Restaurants hetzelfde
Moest je vijf jaar geleden nog in de rij staan bij bepaalde restaurants voordat er een plekje was, nu is er, in het hoogseizoen, altijd ruimte. Ook daar blijven mensen weg. En dat ligt niet aan de prijzen. Die zijn extreem laag en de kwaliteit is bijzonder hoog. 1 euro 50 voor een biertje is niet duur. 14 euro voor een super mooi stuk vlees of vis kost je ook de kop niet. Maar waarom blijven de mensen dan weg?
De crisis?
Ja, je zou het aan de crisis kunnen ophangen. Maar dat is niet zo, het barst namelijk van de toeristen. De resorts zitten vol. De vluchten zijn goedkoop dus die zitten ook volgeboekt. Er is dus genoeg volk.
De surfers
Fuerte Ventura staat bekend om zijn ideale surfklimaat. Waveboarden, windsurfen, kite-surfen, het is echt een paradijs hier voor iedereen die van actie op het water houdt. En als je langs de kust rijdt zie je dat hier ook massaal van genoten wordt. Maar de surfers gaan niet naar de horeca. Hooguit in het weekend een biertje drinken, maar doordeweeks zitten ze intern bij een van de 40!! surfscholen. Die stunten zo met hun prijzen dat ze elkaar ook al wegconcurreren. Ze bieden surfers een compleet pakket van vlucht, verblijf, eten, drinken en surfles aan. De surfers zitten om zeven uur ‘s ochtends op het water tot een uur of acht. Daarna zijn ze moe (geloof me, het is namelijk best zwaar de hele dag op het water met de wind spelen), ze BBQ’en nog even en gaan dan slapen voor de volgende dag. Deze groep moet je dus ook niet verwachten in de kroegen, helaas.
All-inclusive
Een briljant concept, de vele hotels en resorts bieden bezoekers een all-inclusive concept. Met een gekleurd polsbandje kun je de hele dag eten en drinken. Kun je aan het zwembad liggen, bingo spelen en naar derderangs entertainment kijken. Entertainment waar je normaal voor weg zou lopen, maar ja je hebt gratis drinken dus je blijft. Dus ook deze hele grote groep toeristen krijg je niet naar de horeca.
De toegevoegde waarde
Als je als horeca ondernemer nog wilt overleven, moet je toegevoegde waarde gaan bieden. Je kunt wel een bar hebben met muziek en een tap, maar dat hebben ze op de all-inclusive resorts ook. Daar komen de mensen niet voor. Ook al is jouw bier beter dan de goedkope drankjes die je voor je gekleurde bandje krijgt, het is niet voldoende om de mensen over de drempel te krijgen. Je moet meer bieden. Er zijn bijvoorbeeld een aantal karaoke-bars. Mits het resort dit zelf niet biedt, kun je daar als ondernemer nog mee scoren. Britten, Aziaten en zelfs dronken Nederlanders, zijn dol op Karaoke. Deze omgevingen waar de jury van The Voice of Holland spontaan buikloop zou krijgen bij het aanhoren van de goed bedoelde maar slecht uitgevoerde zangpogingen, lopen dan ook redelijk goed. Maar daar zijn er genoeg van. Dus je moet met iets anders komen anders concurreer je elkaar dood.
Anno2011
Bij Anno2011, waar ik zelf ook kom omdat de eigenaren gezellig zijn, bieden ze Hollands eten. Patat, sate, frikadel, etc… dat is onderscheidend (ik eet dat niet meer dus aan mij hebben ze niets op dat vlak) en trekt ook wel mensen. Dit is dus een duidelijk toegevoegde waarde.
Meer onderscheiden
Maar ik denk dat ondernemers meer moeten bieden. WiFi is al overal, drank is er overal en aardig personeel is er voldoende. Willen deze horeca-ondernemers volgend jaar nog steeds met plezier de deuren openen dan moeten ze met iets komen waardoor de mensen het resort verlaten. Waardoor het gekleurde bandje om de pols op dat moment geen waarde heeft. Dat de mensen bereid zijn te betalen voor hun drankje en hapje, in plaats van het gratis vegeteren op het resort.
Iets unieks!
Je moet dus met iets komen dat uniek is. Iets dat op het resort niet voorhanden is. En dat is het lastige. Daar ga ik mijn hoofd wel over breken denk ik. De resorts bieden namelijk alles al. Zelfs sport op TV waardoor de Sports-bars hun bestaansrecht verliezen. Je moet in het hoofd vande resortbezoeker kruipen. Wat missen zij op het resort, waar irriteren zij zich aan, wat willen ze nog om de ideale vakantieavond te hebben. En als je dat dan bedacht hebt en gerealiseerd, dan moet je het ook nog onder de aandacht brengen van de afgesloten resort-bezoeker. Misschien deals sluiten met de resorts? Het scheelt hen ook kosten als de gasten buiten de deur eten en drinken. Misschien eerste drankje gratis in de vorm van een voucher? Dan krijgen de resort-bezoekers in ieder geval de gelegenheid om jouw unieke, onderscheidende ‘ding’ te leren kennen en komen ze van hun kamp af.
Er moet iets gebeuren
Er moet iets bedacht worden. Het is namelijk leuk om op een terras te zitten, of in een kroegje. Eten aan het water in de haven, daar kan geen gaarkeuken tegen op. Maar de mensen moeten het weten en willen. Wie heeft er ideeën? Kom maar op, ik geef ze graag door hier aan de horeca-eigenaren zodat ik over een paar jaar nog steeds een biertje bij Paul kan doen of een blokje kaas bij Rene en Tonnie kan eten. Zodat ik over drie jaar nog steeds met mijn vrouw aan het water kan zitten op de plek waar ik haar vijf jaar geleden probeerde ten huwelijk te vragen.
Dus heb je een idee, plaats hem hieronder! Zo niet, dan zijn we straks allemaal gevangenen van de all-inclusive vreetrijen.
Ik ben al redelijk vaak in de loop der jaren op vakantie geweest en herken het. Niet dat het een toverwoord is maar ik denk aan authenticiteit. Zo zat ik op Cuba, fijn resort niks mis mee, maar inderdaad 3e rangs entertainment. Voor het échte danswerk, een échte Cubaanse band en échte Cubanen om een cliché te gebruiken “downtown” gegaan en geweldige avonden gehad.
Maar dat gaat in een surfplaats als Corralejo dus niet werken. Ik zette in op de bekende propper met z’n free drink, zette in de bar een goeie sfeer neer (geen uitgepufde Ierse dus die er staat met frisse tegenzin) en hield m’n vingers gekruist.
Dit verhaal geldt overal. Op ‘jouw’ Fuerteventura, op ‘mijn’ favoriete bestemming Ibiza, maar ook op ‘onze’ Markt, Dommelstraat en Stratumseind. Ondernemers hebben jarenlang alleen maar de deur en de biertap hoeven te openen, vandaag de dag is er meer nodig om de klant naar binnen te trekken. Creativiteit, ondernemerszin, vernieuwen, Social media nog meer en nog gerichter gebruiken om nieuwe klanten te trekken. Maar ook: de klant het gevoel geven dat hij echt gast is. Daar gaat het in veel gevallen al fout. Horeca-ondernemer zijn doe je niet zomaar even. Ook dat is (gelukkig) een echt vak!
Eens Eddy, goed gastheerschap hoort prioriteit een te zijn.
Vorige week heb ik op het programma “De rekenkamer” toevallig gezien hoe het mogelijk is om voor 620e 8 dagen lang all-inclusive naar Turkije te gaan. Wellicht interessant om even terug te kijken om wat meer inzicht te krijgen in hoe deze organisaties werken en hoe hun bezoekers zijn.
Daarnaast een aantal voetnoten:
– ook al is het voor een all-inclusive resort wellicht op de korte termijn financieel beter als de gasten ook af en toe ergens anders iets eten of drinken, ik denk dat het indruist tegen het beeld van een all-inclusive resort als ze tegen de gasten gaan verkondigen dat je “bij ons alles kunt doen, maar tóch kan je nog even hier gaan kijken want dat bieden wij net niet aan”.
– ik vind dat je je erg negatief uitlaat over all-inclusive resorts, maar in bovengenoemde uitzending van De rekenkamer bleek dat de mensen die deze resorts bezoeken dat meestal jaren achter elkaar doen en ook echt niks anders willen. Dus blijkbaar bieden deze resorts nou juist precies wél wat de mensen willen en de horeca-ondernemers niet. Wat kunnen ze dus bieden? Wellicht een dagje aan het strand bij een strandtent met bandje met buffet, drankjes en eten erbij inbegrepen… Misschien moeten de ondernemers nou juist het concept van de resorts, die dus wel vol blijken te zitten, meer kopiëren.
Héé Buurman!
Mijn lief en mij zal je nooit en te nimmer in een all-inclusive resort aantreffen. Wij gaan liever naar een plek waar het toerisme niet zo massaal is en waar er geproefd kan worden van de lokale wijn en cuisine.
Maar goed, ik denk dat de horeca (op een enkele uitzondering na) zo langzamerhand de rekening voorgeschoteld krijgt van van het gebrek aan gastvrijheid. Veel zaken zien de klant slechts als een wandelende portemonnee, die hen ook nog eens komt storen bij hun gesprek/ het roken/ de mobiele telefoon. Bij veel zaken is het nog steeds een helse toer om iets te ‘mogen’ bestellen dan wel af te ‘mogen’ rekenen. Bovendien weet het personeel vaak niet eens wat er op de kaart staat, wat het is, hoe het er uit ziet of hoe het smaakt…
Nu de beurs bij veel mensen een heel stuk leger is, gaat men rekenen en duidelijke keuzes maken. Bij een resort weet je dat de kwaliteit mager is, maar er is genoeg en je hebt géén onverwachte kosten. Bij een willekeurig restaurant in de buurt moet je maar afwachten wat je krijgt en wat de kwaliteit en hoeveelheden zullen zijn.
Een ander punt is dat veel vd Nederlandse toeristen in de grote badplaatsen helemaal niet zo avontuurlijk zijn. Men wil eten wat men (her)kent en is niet zo snel geneigd iets avontuurlijkers te proberen.
Ik denk dat alleen die zaken zullen overleven die de klant weer volop centraal stellen en goed opgeleid en kundig personeel in dienst hebben. Want, zoals iemand al opmerkte, horeca is een vak! (of een afwijking die je in de genen moet zitten)
Levende muziek. Rock, blues, folklore, eighties, nineties, dj’s (niet alles tegelijk natuurlijk), zelfs klassiek en jazz.
Buitenkeuken, bbq, kroegquiz zoals in België, verlotingen, gratis vervoer vanaf de resorts en terug, spaarkaarten, borrel + dinner + disco arrangementen dus samenwerkende horeca ondernemers.
Gratis ter plekke laten portretteren.
Avonden gericht op 40, 50 +
als coworking in Nederland zo groots is, kan dat toch ook in dit soort landen? Als ik onderweg ben wil ik mensen uit de lokale scene ontmoeten, liefst een beetje gelijkgestemden…dus om te beginnen maar eens wat coworking hotspots, want volgens mij lopen de grenzen tussen werk en prive voor de groep Zp’ers door elkaar. Startup ups lokaal stimuleren en ‘toeristen’ uitnodigen hun bijdrage te leveren aan de lokale scene (dan laat je dus iets positief achter op zo’n eiland) Verder: stilte plekken om je boek te schrijven, liefst met perifeer nog een paar schrijvers, ‘s avonds een lokale held zijn verhaal laten vertellen…teamuitjes, maar dan juist voor de snel groeiende groep ‘value creation netwerken’ (net een groep S2M’ers terug uit Griekenland die oa. naar Delphi zijn geweest), zoals je vroeger ging teambuilden in Luxemburg (zucht, ja zo oud ben ik) met de traditionele ‘afdeling’…Treasure hunten,alternate reality games, je hebt enorme groepen mensen die coordinaten aflopen etc.
Het gaat niet langer om de horeca , maar om een ‘experience die je transformeert’ en daar zijn educatie (of educatief element) en onverwacht relevant (serendipiteit) sleutel woorden voor…
Het gaat hier volgens mij om een nieuwe doelgroep (fout woord) ….dus er zal geëxperimenteerd moeten worden…
maar veel plezier daar nog!
Hoe komt het dat jij het leuk vindt om aan het water in de haven te eten of om op een terras te zitten? Een biertje bij Paul te drinken of bij Rene en Tonnie iets te eten?
Anders gesteld, hoe komt het dat all-in resorts en surfscholen klanten hebben en de ‘normale’ horeca gelegenheden’ niet? Is het dat all-in resorts en surfscholen een keuze hebben gemaakt? Hebben zij gekozen voor klanten die iets anders wensen dan jij en dat wellicht heel duidelijk maken?
Waarvoor hebben Paul, Rene en Tonnie gekozen? Of bieden zij alles aan iedereen? Café con pastel de manzana, Hollandse frieten en bitterballen, maar ook een goede maaltijd, bier op het terras. Dezelfde bediening als de buurman, dezelfde kaart met dezelfde gerechten, dezelfde gastheerschap. En dat vooral voor iedereen en alleman.
Wil je onderscheidend anders zijn /doen zul je moeten kiezen. En daarmee vooral duidelijk maken voor wie je er niet bent. Want zou een coole surfer naar dezelfde gelegenheid als opa en oma met kleinkinderen gaan?
En hoe leg je uit dat je beter bent, meer kwaliteit biedt, echt authentiek Fuerte Venturiaans bent, als je dat voor dezelfde lage prijs doet met dezelfde aandacht voor de klant als die all-in resorts en surfscholen? Want zo’n lage prijs is altijd lastig uit te leggen.
We neigen te doen wat anderen doen. We vinden het pijnlijk om klanten duidelijk maken dat we er vooral niet voor hen zijn, zodat we daarmee wel duidelijk maken op welke klanten we ons wel richten.
Kies voor een eigen plekje, kies ervoor niet alles aan te bieden, kies voor die klanten die je belangrijk vindt. Geef die klant echte Aandacht, heb Begrip voor wat die klanten beweegt en doe dat Consistent.
Misschien ligt daarin ook het antwoord wat je zoekt. Dus niet in de fysieke en zichtbare dingen (zoals karoke, tv-toestel met sportzenders, etc.) die zijn simpel te kopiëren.
Wellicht is het antwoord juist te vinden in zaken als het geven van gemeende aandacht en een compliment. En als de klant dat ervaart, is het niet juist dat waarover hij praat? Noemt hij niet juist dit soort aspecten als hij een gelegenheid aanbeveelt?
Want waarin ligt de waarde van een vakantie, een etentje nu echt? Zou dat niet voor velen – net als voor jou – in de herinnering, het gevoel en de emotie liggen?