De titel was eigenlijk: “privacy, is dat nog wel van deze tijd” maar omdat het gaat over alles wat iedereen tegenwoordig online gooit, leek 2.0 me een betere titel.
Ik propageerde altijd, dat als je klaagt over je privacy, je alleen maar iets te verbergen hebt. En daarmee suggereerde ik, dat dat een slechte zaak is. Daar kom ik nu op terug. Voor mezelf ben ik heel transparant in alles wat ik doe. Ik Twitter en Foursquare me suf (kost soms wel eens een volger) maar daarmee hou ik ook niets echt geheim. Dat is voor mijzelf prima en dat wil ik graag zo houden. Maar ondertussen ken ik een paar mensen waar dat niet voor geldt. Dit zijn bijvoorbeeld mensen die werkzaam zijn in bepaalde beroepen, waardoor je je privéleven liever gescheiden houdt.
De titel was eigenlijk: “privacy, is dat nog wel van deze tijd” maar omdat het gaat over alles wat iedereen tegenwoordig online gooit, leek 2.0 me een betere titel.
Ik propageerde altijd, dat als je klaagt over je privacy, je alleen maar iets te verbergen hebt. En daarmee suggereerde ik, dat dat een slechte zaak is. Daar kom ik nu op terug. Voor mezelf ben ik heel transparant in alles wat ik doe. Ik Twitter en Foursquare me suf (kost soms wel eens een volger) maar daarmee hou ik ook niets echt geheim. Dat is voor mijzelf prima en dat wil ik graag zo houden. Maar ondertussen ken ik een paar mensen waar dat niet voor geldt. Dit zijn bijvoorbeeld mensen die werkzaam zijn in bepaalde beroepen, waardoor je je privéleven liever gescheiden houdt.
Daar kwam ik achter toen ik tijdens een feestje weer eens een foto maakte en deze op Twitter wilde gooien. Er was een dame bij aanwezig die werkt als gezinsvoogd en liever niet met haar gezicht online komt. Waarom? Omdat er wel eens ouders niet blij zijn dat hun kind uit huis geplaatst wordt en bij haar verhaal willen komen halen. Volledig begrijpbaar dus, maar daar stond ik nooit zo bij stil. Nu dus wel.
Lees het gehele artikel op Maketingfacts en laat ook graag jouw mening achter!