Vanmiddag zat ik in de trein vanuit Amsterdam naar Eindhoven. Het laatste stuk zit ik in de sprinter (stoptrein heette dat geloof ik vroeger) tussen Den Bosch en Eindhoven Beukenlaan.
Eerste klas, lekker rustig. Beetje met de telefoon mijn e-mail lezen, Facebooken en Twitter timeline scrollen. Eigenlijk een beetje doelloos.
Als we wegrijden van station Best komt er ineens iemand achter me staan. Een oude stem zegt: “Dat is een mooie telefoon, mag ik daar wat over vragen? Ik kom even naast u zitten.” Voor ik kan reageren zit de oude man naast me. Helemaal gefascineerd door het scherm. “Kunt u me iets laten zien? Hoe dat werkt?”.
Ik begin met een korte uitleg. Hoe je alles online kunt vinden, muziek, e-mail, agenda. De man luistert ademloos. Hij vraagt wat nu een app is en ik leg dat uit. “Oh gewoon programmaatjes, zoals op de computer”. Precies. Vervolgens vraagt hij: “Zit er ook Streetview op? Daar ben ik fan van.”
Even verbaasd door de vraag open ik Google. “Keizerinlaan Brussel” zegt hij. “Daar ben ik fan van. Ik zit elke avond in Brussel via Streetview”. Ik zoek op Keizerinlaan en open Maps en vervolgens Streetview. “Ja, zegt hij, die foto’s zijn nog van toen ze het station aan het verbouwen waren. Ze moeten weer eens updaten. Ga eens die straat in, daarachter ligt een heel leuk straatje”.
Samen lopen we virtueel door Brussel, op mijn telefoon. De man vertelt dat hij dit ook met zijn moeder van achter in de 80 deed. Dan vroeg ze hem of ze even op stap konden gaan, samen, slenteren door de straatjes van Brussel. Samen op de bank. Bijzondere plekken ontdekken en de stad leren kennen.
Toen kwam mijn station en moest ik uitstappen. De man bedankte mij voor de uitleg van de telefoon, maar ik wilde hem bedanken. “Bedankt voor deze zeer fijne rondleiding door Brussel, u heeft een wereld voor mij geopend!”.
Ik zag de man glunderen en hij zwaaide toen de trein wegreed. Ik zwaaide terug en toen ik naar mijn kantoor liep, realiseerde ik me meer hoe technologie ook voor oudere mensen de wereld dichter bij elkaar brengt.
Vanavond ga ik met Mariëlle ook een leuke stad bezoeken. Een stad die we nog niet kennen. Gewoon ontdekken hoe de stad is, door de straatjes, over de pleintjes. Een beetje sfeer snuiven. Ik heb er nu al zin in!
Geweldig verhaal hij is zo geweldig dat hij jammer genoeg zo kort is. Het is een mooi begin van een internet story roman. Maar ik kon me er helemaal in vinden. geweldig dat je dit geweldige verhaal hebt gedeeld.
Prachtige anekdote. Over dit leren aan anderen. En ván anderen.
Laatst realiseerde ik me hoe gemakkelijk de grote eenzaamheid onder bejaarden de bestrijden zou zijn door hen simpel wegwijs te maken met Twitter. Of Facebook. Daar dacht ik aan bij ’t lezen van jouw stukje.